ရွိလား၊ ရွိတယ္။

ဗမာစကားလံုးတိုင္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါလားဆိုတာ ကၽြန္မ ေက်ေက်နပ္နပ္ကို လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဘယ္ကေန စရမလဲဆိုေတာ႕ကာ..........

ေႏြရာသီတုန္းက တူမေလး ဒီကို ၂လေလာက္ အလည္လာပါတယ္။ ၈ႏွစ္ ၉ႏွစ္အရြယ္ဆိုေတာ႕ သူမပ်င္းရေအာင္ အိမ္နားက ပန္းျခံမွာ သြားေဆာ႕ဖို႕ရာ သူကလည္း စီးခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ စကိတ္တရံ ၀ယ္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ မ၀ယ္ခင္ သူ႕ကိုအရင္ ခ်န္းခ်န္း... ထိုင္၀မ္မွာ စကိတ္ရွိလားဆိုေတာ႕ သူက ရွိတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဟိုမွာလည္း တစ္ရံရွိျပီးသားဆိုေတာ႕ သူနဲ႕လည္း အဆင္ေျပမယ္႕ ဖိနပ္မွာ ျဖဳတ္လို႕ တပ္လို႕ ရတာေလးပဲ ၀ယ္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တကယ္႕စကိတ္နဲ႕ ဒါနဲ႕ ေစ်းက သိပ္မကြာပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း သူ႕မွာ ရွိတာနဲ႕ တမင္မတူေအာင္ ေရြး၀ယ္ေပးလိုက္တာပါ။ ေနာက္ရက္ ပန္းျခံမွာ သြားစီးက်ေတာ႕ တဘိုင္းဘိုင္း လဲပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ခ်န္းခ်န္းမွာ စကိတ္ရွိတယ္ဆို မစီးတတ္ဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ႕မွ ခ်န္းခ်န္းဆီမွာ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ထုိင္၀မ္မွာ ရွိတာကို ေျပာတာပါတဲ႕............. ကဲ။ မွတ္ကေရာ။

အေမနဲ႕ သမီးတူပံုမ်ား.....သူ႕အေမ ဟိုတေလာက ေနသိပ္မေကာင္းတာနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လီမြန္ရွိလား။ ပ်ားရည္ရွိလား။ ေမးတာကို ရွိတယ္္ဆိုတာနဲ႕ ဟိုက ေရေႏြးပူပူေလးနဲ႕ အခုခ်က္ခ်င္းေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္ပါလား။ သက္သာတယ္ဆိုေတာ႕.... သူက ထုိင္၀မ္မွာ ရွိတာကို ေျပာတာ သူ႕ဆီမွာ မရွိဘူးတဲ႕ေလ။ ျဖစ္ပံု ေျပာပါတယ္။